Πάει ένας χρόνος κι ακόμα αδυνατώ να πιστέψω τι έχει συμβεί. Πως πέρασε αυτος ο χρόνος?? Ίσως ο χειρότερος της ζωής μου. Και πως να μην ήταν άλωστε...αφού ήταν ο πρώτος χωρίς εσένα. Μου συμβαίνουν τόσα πράγματα στη ζωή μου...κι εσύ δεν είσαι εδώ για να με καθοδηγήσεις όπως έκανες πάντα...είσαι μέσα στο μυαλό μου όμως...προσπάθω να σκεφτώ όπως εσύ...δεν ξέρω αν μπορώ...Μακάρι να ήσουν εδώ...μου λείπεις πάρα πολύ...Ελπίζω να μας βλέπεις από κει που είσαι και να μην σου λείπουμε όσο λέιπεις εσύ σ' εμάς... Καλή αντάμωση Ρέβη!!!! Υ.Γ.:Ο Σέργιος είναι λεβέντης...ακριβώς σαν τον πατέρα του...