nikos-aristotelis revis 7th December 2009

Σώμα που κοιμάσαι πώς να σʼ ακουμπήσω Σκύβω, σε φιλώ Κρύο σαν φεγγάρι σαν τα λάθη μου όλα άδειασμα πικρό Χρόνος που γιατρεύει και ζωή που γδέρνει Όλα που τα φέρνει κι όλα τα ζητά Ανθισμένα δέντρα θα ξαναβρεθούμε στης ζωής το φως Εκεί που δε νυχτώνει κι όλο ξημερώνει ήλιος αδερφός Θα περάσουν όλα και θα σε γυρεύω στα λίγα πράγματά σου που έχω να κρατώ